Αρχικά η σεξουαλική θεραπεία εστιαζόταν σε προβλήματα οργασμού –πρόωρης εκσπερμάτισης στους άνδρες και έλλειψη οργασμού (ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της συνουσίας) στις γυναίκες. Η αφελής υπόθεση ήταν ότι αν και οι δύο σύντροφοι βίωναν οργασμό, όλα θα πήγαιναν καλά. Η απλοϊκή ιδέα ήταν ότι ο οργασμός ισοδυναμεί με ικανοποίηση.
Η σεξουαλικότητα είναι περίπλοκη, με πολλές αιτίες και διαστάσεις. Τα τέσσερα στοιχεία της σεξουαλικής λειτουργίας είναι επιθυμία, διέγερση, οργασμός και ικανοποίηση. Όταν οι σεξολόγοι/σεξουαλικοί θεραπευτές αναφέρονται σε σεξουαλική δυσλειτουργία Ισόβιου Τύπου, σημαίνει ότι το πρόβλημα βασάνιζε πάντα το ζευγάρι. Η σεξουαλική δυσλειτουργία Επίκτητου Τύπου σημαίνει ότι η σεξουαλικότητα κάποτε λειτουργούσε φυσιολογικά και κάποια στιγμή δημιουργήθηκε πρόβλημα. Η μειωμένη σεξουαλική επιθυμία Επίκτητου Τύπου είναι το πιο κοινό σεξουαλικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα παντρεμένα ζευγάρια.
Η επιθυμία και η ικανοποίηση είναι ο πυρήνας της σεξουαλικότητας. Είναι περισσότερο αποδεκτό κοινωνικά να πει κάποιος ότι έχει μια συγκεκριμένη δυσλειτουργία –έλλειψη οργασμού, έλλειψη διέγερσης για τη γυναίκα, κολεόσπασμο, οδυνηρή συνουσία (δυσπαρευνία), στυτική δυσλειτουργία, πρόωρη εκσπερμάτιση, ή ανεσταλμένη εκσπερμάτιση. Είναι δύσκολο να παραδεχτεί κάποιος, «Δε με ενδιαφέρει το σεξ», «Δε μου αρέσει το σεξ», ή «Δε βρίσκω το σεξ απολαυστικό». Στη σεξουαλικά κορεσμένη κοινωνία μας, υποτίθεται ότι όλοι λατρεύουνε το σεξ.
Μελέτες αποκαλύπτουν ότι 1 στις 3 γυναίκες και 1 στους 7 άνδρες αναφέρουν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία. Κάποια στιγμή στο γάμο πάνω από το 50% των ζευγαριών βιώνουν μειωμένη επιθυμία ή διαφορές στην επιθυμία. Δεν είσαι ο μόνος ή η μόνη. Το να αισθάνεσαι στιγματισμένος-η και μη αποδοτικός-ή δε βοηθά. Τα προβλήματα επιθυμίας είναι το πιο συχνό πρόβλημα των ζευγαριών που αναζητούν σεξουαλική θεραπεία. Η μειωμένη σεξουαλική επιθυμία στρεσάρει ένα γάμο περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σεξουαλικό πρόβλημα.
Το έσχατο όριο των προβλημάτων επιθυμίας είναι ένας γάμος χωρίς σεξ. Το ζευγάρι πέφτει στον κύκλο προσδοκώμενου άγχους, αρνητικών εμπειριών, και, τελικά, αποφυγής του σεξ. Το σεξ γίνεται περισσότερο μπελάς παρά απόλαυση. Οι σύντροφοι δε σχεδίαζαν να έχουν ένα γάμο χωρίς σεξ, έπεσαν σε αυτό το μοτίβο. Ένας γάμος χωρίς σεξ δε σημαίνει πλήρη αποχή, αλλά ότι το σεξ συμβαίνει λιγότερο από 10 φορές το χρόνο. Ένας γάμος με λίγο σεξ σημαίνει ότι το σεξ συμβαίνει λιγότερο από κάθε δεύτερη εβδομάδα (δηλαδή, λιγότερο από 25 φορές το χρόνο). Περίπου 20% (ένα στα πέντε) των παντρεμένων ζευγαριών βιώνουν γάμο χωρίς σεξ και ένα 15% επιπλέον βιώνουν γάμο με λίγο σεξ. Ένα στα τρία ανύπαντρα ζευγάρια που είναι μαζί πάνω από δύο χρόνια, έχουν μια σχέση χωρίς σεξ.
Όσο περισσότερο το ζευγάρι αποφεύγει τη σεξουαλική επαφή, τόσο πιο δύσκολο είναι να σπάσει ο φαύλος κύκλος. Η αποφυγή γίνεται μια αυτοεκπληρούμενη παγίδα. Όσο περισσότερο οι σύντροφοι βρίσκονται σε ένα γάμο χωρίς σεξ ή με λίγο σεξ, τόσο περισσότερο κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Όσο μεγαλύτερη ντροπή νιώθουν, τόσο πιο δύσκολο είναι να αλλάξει η κατάσταση. Το ζευγάρι που δεν έχει ανακτήσει τη σεξουαλική δραστηριότητα 6 μήνες μετά τη γέννηση του μωρού αντιμετωπίζει ένα είδος προβλημάτων, αλλά το ζευγάρι που δεν κάνει σεξ εδώ και 6 χρόνια αντιμετωπίζει μια πιο αποθαρρυντική κατάσταση. Ωστόσο, η στρατηγική αλλαγής είναι η ίδια –ανανέωση της οικειότητας, ανταλλαγή ευχαρίστησης χωρίς απαιτήσεις, και προσθήκη ερωτικών σεναρίων και τεχνικών. Όσο πιο χρόνιο είναι το πρόβλημα, τόσο πιο δύσκολη είναι η διαδικασία αλλαγής. Η διατήρηση του κινήτρου για αλλαγή είναι μια σημαντική πρόκληση. Η αντιμετώπιση της αποφυγής και των αναστολών είναι πιο δύσκολη για το ζευγάρι που έχει πάψει να είναι στοργικό. Τα καλά νέα είναι ότι τα ζευγάρια με κίνητρο μπορούν να καθιερώσουν και πάλι το άγγιγμα, την επιθυμία, τη διέγερση και τη συνουσία.
